Boem is ho! en het einde

De titel van deze blog is een samengestelde titel. De bedoeling was namelijk om nog een blog te schrijven voor het einde, maar dat is er niet van gekomen. Dus twee blogs in één keer dan maar.

Boem is ho!

Later de week van de vorige blog zijn we naar Le Pommier vertrokken. De camping waar ik begon. Vanuit hier hebben we eerst een andere camping gedaan. Op zaterdag waren we hiermee klaar en zondag hadden we een dag vrij. Omdat ik in het begin de Pont d’Arc niet gezien had wilde ik hier graag heen. Dit leek Jos ook wel leuk, maar die moest ook nog was doen. Daarnaast hadden we in tussen al een week geen internet, dus wilden we gelijk even kijken of we nog mail hadden. Hiervoor gingen we eerst naar Aubenas. Vlak voor Aubenas gaat de weg met een aantal haarspeld/scherpe bochten naar beneden. Bij de eerste bocht hadden we beide zoiets van, dat ging iets te snel. Alles ging goed, maar ik moest wel moeite doen. Daarom bij de rest maar minder snel. Echter tegen het einde van de tweede bocht voel ik de auto wegglijden! Ik tegensturen en de auto komt weer met de neus de goede kant op, alleen hij glijd door! Hierdoor uit eindelijk drie kwart. Toen leken we stil te staan en dacht ik, gelukkig, we zijn niet in de goot beland. Naast de weg was namelijk een diepe brede goot. En toen BOEM. We keken elkaar aan en vroegen of alles goed was. Ja, toen hoorde Jos iets sissen. Gas! In een halve tel was Jos de auto uit. Ik probeerde ook mijn deur open te krijgen maar dat wilde niet meer. Na een paar pogingen maar de andere deur gepakt en snel op een afstand wezen kijken. We bleken met de achterkant van de auto de rotswand geraakt te hebben. En hier kunnen auto’s niet tegen. Na een paar minuten zijn we toch weer iets dichter bij wezen kijken, en bleek dat het gesis waarschijnlijk van één van de banden was. Van beide achterbanden was niet veel over. Na Gert-Jan gebeld te hebben moesten we wachten tot deze kwam. Verschillende hulp auto’s reden toevallig langs en allen stopten ze om te vragen of alles goed was. Wij waren niet gewond en we hadden Gert-Jan al gebeld die wel Frans kon. Dus reden die mensen door. Later was er zelfs een Franse politie man, maar daar gebeurde het zelfde mee dus voor de politie was er niks aan de hand. Toen Gert-Jan en Carla er waren is de verzekering gebeld en die heeft voor een takelwagen gezorgd. Na de meeste spullen uit de auto gehaald te hebben (hierbij bleek er niks met de gastank te zijn) werd de auto meegenomen naar een garage bedrijf. Hier moest het een en ander ondertekend worden en later zou er een fax komen voor verdere afhandeling. Einde auto…

Het vreemde hieraan vind ik mijn eigen reactie. Ik ben namelijk de hele tijd rustig geweest. Ik was wel geschrokken, maar lichamelijk heb ik daar niks van gemerkt. Het lijkt mij een normale reactie als je na zoiets op z’n minst staat te trillen op je benen, maar ik had niks. Gewoon uitgestapt (via de andere deur, maar toch) en gekeken, ja einde auto, jammer. Dat is ook de manier hoe ik steeds reageerde op het feit dat ik mijn auto kwijt ben. Iedereen vond het vreemd dat ik niet aan het schelden of vloeken ben geweest, wat best raar is lijkt me, als je net je auto achteruit iets te snel in een rots geparkeerd hebt. Nou is het wel zo dat er wat problemen met de motor waren, en een collega had verteld dat de reparatie hiervoor waarschijnlijk tussen de 800 en 1000 euro zaten. Dat hoeft nu niet meer, maar los daarvan is het enige wat ik echt vervelend vind dat ik de vrijheid kwijt ben om de auto te pakken er ergens heen te rijden. Maar we hebben het overleefd en dat is nu het belangrijkste.

Het einde

De week erna hebben we nog 1,5 camping afgerond en toen hadden we een lang weekend (twee dagen). De zaterdag begon met heftige regen en dat was maandag ochtend pas wat minder geworden. Zondag hebben we de bussen gewassen en toen we terug kwamen zijn we even helemaal naar beneden gereden, waar een riviertje was die bijna droog stond. Nou nu niet meer hoor. In eens was duidelijk waarom het hekje op de brug buiten het seizoen weggehaald wordt. Het water kwam als een grote modder stroom zoals je die altijd op het journaal ziet over de brug heen zetten. Gelijk maar even op het nieuwe veld kijken, waar zoveel klachten over gekomen waren. Het gras vond de regen hier niet erg want dat was in eens behoorlijk gegroeid. Wel waren er enkele veranda’s half weggezakt, maar dat wordt in het voorjaar allemaal gerepareerd.

Die maandag zijn we vertrokken. Terug naar Eindhoven. Einde afbouw. We hadden alleen nog drie campings waar wat kleine dingen gedaan moesten worden. Dus zijn we eerst naar Fayolan (Clairvaux les Lacs, 15 km van mijn eigen camping) gegaan. Hier zijn we vijf tot tien minuten bezig geweest. Toen gingen we richting Duitsland. Vlak voor de grens hebben we overnacht in een hotel. De dag erna zijn we naar Kinzigtal (Freinach) gegaan. Hier zijn we ook tien minuten bezig geweest en toen was het op naar Saarburg. Hier moesten we het zelfde doen als op Fayolan, en daarna hebben we hier ook overnacht. De dag er na naar Eindhoven en daar zijn we rond 12:45 aangekomen. Hier even geholpen met uitladen van de bussen. En toen het lastige. De rest van de reis met de trein afleggen. Dat wil zeggen met een tas van +/- 50 kilo, en nog twee andere tassen en 2 gitaren de trein in en drie keer overstappen. Het lukte allemaal wel, maar het was wel even afzien. Volgende keer maar anders regelen. Uiteindelijk was ik even voor 19u thuis.

En dan komt al snel de vraag van verschillende mensen, hoe was het en zou je het nog een keer doen? Ik vond het erg leuk en zou het dan ook bijna iedereen aanraden. En ja ik zou het zo nog een keer doen, sterker nog, dat is wat ik ga proberen te regelen.