Eindelijk een update, veel gebeurd

`Het is al een (enorme) tijd geleden sinds de laatste update, dus dit zal wel weer een enorme lap tekst worden waar niet doorheen te komen is. In het kort, de afgelopen maand is de schoonfamilie van Bastiaan (broertje) langs geweest, heb ik 1400 km gereden in 2 dagen, is Colin verdwenen, zijn vrienden 1,5 week langs geweest, is er familie van de schoonfamilie van m’n broertje langs geweest, is de schoon familie van m’n broertje nog een keer langs geweest, hebben we een bijzonder grote hoeveelheid water naar beneden zien komen, ben ik een priester geweest en genieten we nog steeds van Frankrijk nu de zon weer schijnt!

Als eerste, na de laatste blog, Sebastiaan is weer heel en volledig functionerend. (eigenlijk een week na de laatste blog al, maarja nu plaatst is pas wat)

Daarnaast is de schoonfamilie van Bastiaan langs gekomen. Die hebben een midweek van deze prachtige camping kunnen genieten voordat ze weer doorgingen naar de volgende camping.

Een week na de laatste blog ben ik naar de andere kant van Frankrijk vertrokken (le Bugue). Daar was één van de Engelse naar overgeplaatst (zie andere blogs) en die had het er niet echt naar haar zin. Toen ze aan kwam kregen we op deze camping een bericht dat ze het gevoel had dat ze in een gesticht beland was. Dit door alle andere lui die daar waren. Op de 20 juli was ze jarig dus dacht ik dat het misschien leuk was om met een groep er heen te gaan. Verassing! We zouden met z’n vijven gaan, maar door een late levering bij de Engelse konden twee niet mee. Uiteindelijk konden we nog maar met z’n tweeën. Dus heb ik maar gebeld of het een leuk idee was en of het de moeite was. Helaas was ze dat weekend niet vrij, dus hebben we overlegd en ben ik later die week gegaan zodat er niet gewerkt hoefde te worden. Die avond werd ook de verjaardag gevierd dus dat kwam mooi uit! De volgende dag nog een stadje in de buurt gezien, en rond vijven weer naar hui.. euh tent gereden. Na zes uur (iets te snel gereden, stond zeven uur voor…) kwam ik weer op de camping aan. Zeker de moeite waard geweest!

De dag erna kwamen er vrienden langs. Erwin en Rianne, die al eerder een weekendje langs geweest waren, en Wouter (broer van Marleen). Daarnaast bleken Rouella en Remco dichter bij de zitten dan ze van te voren dachten. Heb hier dus een leuke 1,5 week mee gehad. Toch leuk om weer wat bekende gezichten te zien! Verschillende dingen gedaan zoals de watervallen en Monkey Forest (allerlei touwen die in de bomen hangen waar je dan overheen moet). Erwin en Rianne zijn daarna door gegaan naar Engeland en Wouter weer terug naar huis.

Toen ze vertrokken hebben ze waarschijnlijk de zon ook meegenomen, want de dag erna kwam er toch een bak water naar beneden. Dit heeft een tijdje geduurd. Vooral de buren (zowel Sebastiaan als Anouk) hadden hier last van. Na een hevige regen bui had Sebastiaan in de hoek van z’n tent zo’n 20 cm water staan. Gelukkig loopt het hier behoorlijk steil af en was het alleen in de hoek van z’n tent. Toen het droog was heeft hij wat bladeren weg gehaald en sinds dien loopt alles aan die kant gewoon weg. Van andere kanten komt het soms nog binnen, maar niet heel erg meer. De enige water overlast die ik in m’n tent had heb was van het water dat onder m’n schoenen zat, dus voor mij viel het erg mee.

Een nadeel met tenten is echter dat ze, net als die van m’n collega’s, dus erg kunnen lekken. Hier kom je pas achter als het hard regent, wat dus niet te plannen is. Dus in het midden van het seizoen heb je tenten met gasten er in die last van water hebben. Gelukkig hebben we dit in deze enkele gevallen (de meeste waren gewoon goed) kunnen oplossen met extra zeilen en een grote hoeveelheid dweilen en met grind gebouwde dijkjes. Ja we blijven Nederlanders hè.

Inmiddels waren de familie van de schoonfamilie van Bastiaan en de schoonfamilie zelf van Bastiaan weer op de camping. De eerste keer was blijkbaar goed bevallen dat ze op de terugweg weer langs kwamen. Deze keer hadden ze dus nog meer mensen meegenomen, wat leuk was.

Verder zijn er niet heel veel speciale dingen gebeurd, naast dat ik priester geweest ben. In de bar van de camping is namelijk sinds kort elke woensdag verkleed dag. De persoon die het beste verkleed is wint dan een bedrag. Ik was hier al een paar keer heen geweest maar nooit verkleed. Wist nooit echt iets heel origineels te verzinnen. Tot we een keer met z’n drieën (Sebastiaan, (Mar)lou(s) (vriendin Sebas) en ik) naar de tent liepen. Ik zei voor de grap dat ze als bruidspaar moesten gaan. Een half uur later hadden we een aantal mensen een rol gegeven en zouden we de hele bar over nemen. Ik zou ze dan als priester terplekke in de bar trouwen. Uiteindelijk is het iets anders gelopen en zijn we gewoon verkleed gegaan. Sebastiaan als de bruid, Lou als de bruidegom (last minute humor van het bruidspaar) en ik als priester. Zo opa zo kleinzoon voor één avond dus!

Op dit moment hebben we weer mooi weer en hebben we de laatste weken van het hoogseizoen. Afgelopen weekend dit weekend en volgend weekend zijn de drukste weekenden, met op de zaterdag 33, 27 en 33 wisselingen. Een geluk voor mij is dat ik volgend weekend vrij ben en in Nederland zit voor een familieweekend waar ik erg naar uit kijk. Dit weekend is sowieso één van de beste weekenden van het jaar, maar nu het is extra bijzonder om dat ik het gezin natuurlijk al een tijd niet gezien heb en omdat zusje zwanger is! Had vorige week m’n oma hierover gemaild (even afspreken hoe, wat wanneer enz.) en toen bedacht ik dat het nog maar twee weken was, en nu nog maar een week. Zal wel een lange week worden, met een gaaf weekend er achter aan!!!

The mysterious disappearance of Collin the Turthog
Zo nu heb ik het meeste wel gehad, op één ding na. En dat is een beetje vreemd verhaal. Eén van de Engelsen, Steve, heeft namelijk een turthog gekregen van het opbouw team. Een turthog is een combinatie van een turtle (schildpad) en een hedgehog (egel). Het is eigenlijk een schildpad met een borstel op z’n rug. Deze Turthog heeft de naam Collin gekregen. Toen ik van le Bugue terug kwam werd mij meteen gevraagd of ik Collin had. Misschien had ik Collin in Steve zijn plaats meegenomen, omdat hij zelf niet kon. Al met al dus een vreemd verhaal. Iedereen was in eens verdacht (met name de Nederlanders, op een of andere manier hahaha). Nadat niemand bleek te weten waar Collin heen was dacht Steve dat Collin misschien gestolen was. Hij had namelijk een Fransman door ons kamp zien lopen. Dit dacht hij tot twee weken geleden. Toen kwam namelijk de volgende brief voor heb binnen:
“Domaine de Chalain
Doucier
39130
France

26th july 2010

Dear Steve
I would like to start this letter by firstly apologizing for my swift departure. I am terribly sorry I didn’t, and couldn’t, find the words to tell you face to face before I left the reasons why; However I feared you wouldn’t understand and I didn’t want you and I to depart on such a sour note. This is not goodbye, merely farewell for an undetermined period of time. I need the chance to see other parts of the world, discover possibilities that were up until now unknown to me, and to discover the inner Torthog within me. I feared that I will not be able to do this by remaining on Domaine de Chalain, and the line had to come to bite the bullet and do what I always dreamed of.
I have been too many places of huge fascination;, including Paris, Ciro, London and Amsterdam already. Maybe one day, when you don’t feel so raw regarding my departure, we will be able to sit down and reminisce about my journey and I can show you a visual playback of all the wonders of the world I have managed to reach! However until that time comes, I shall continue to only write and occasionally include the odd photograph so you can be rest assured that I am alive and well.
I plan to travel to southern Europe next, take in the sites of Barcalona, Rome and Athens. Maybe then I will return back to the French-Comté, however I need to relieve this urge before it becomes too late and I die regretting all the things I didn’t do or see.
Please don’t worry about me, and likewise don’t try to find me either. I will return when the time is right, and that time is not the present. I beg you to try and understand why I did what I did, as it was no reflection upon your ever kind, loving, affectionate and loyal treatment of me; it was simply a selfish urge I surcame to.
Stay well, look after Suzanne, and be happy. As said before, this is not goodbye; simply farewell for now. I will be back and in years to come I hope we will be able to look back and laugh.

I’ll the best for now,
Your ever loyal companion,

Collin”

De vertaling is ongeveer:
“Beste Steve,
Als eerste wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden voor mijn plotselinge vertrek. Het spijt me echt heel erg dat ik niks gezegd heb. Ik kon niet de juiste woorden vinden om je persoonlijk te vertellen waarom. Ik was bang dat je het niet zou begrijpen en wilde niet met een slecht gevoel vertrekken. Dit is geen afscheid maar meer een tot ziens voor een onbepaalde tijd. Ik ben de kans nodig om andere delen van de wereld te zien, te ontdekken wat de mogelijkheden zijn die tot nu toe nog onbekend waren, en om de innerlijke Torthog in me zelf te vinden. Ik was bang dat dit niet mogelijk was als ik op Domaine de Chalain bleef, en daarom kwam de dag dat de kogel door de kerk ging en ik deed waar ik altijd al van droomde.
Ik ben al naar veel verschillende plaatsen geweest die een grote indruk achter lieten, onder andere Parijs, Ciro, Londen en Amsterdam. Misschien kunnen we ooit, als je minder verdrietig bent over mijn vertrek, samen zitten en terug denken aan mijn reis en dan kan ik ook een visuele indruk geven van alle wonderen van de wereld die ik heb kunnen bezoeken! Echter, tot die tijd komt, zal ik alleen maar kunnen schrijven en mogelijk af en toe een foto kunnen sturen, zodat je er gerust op kunt zijn dat alles goed gaat.
Ik ben van plan om eerst naar Zuid Europa te gaan om Barcelona, Rome en Athene te bezoeken. Mogelijk zal ik daarna terugkeren naar de Franse-Comté, maar eerst zal ik moeten toegeven aan de reisdrang voordat het te laat is en ik spijt heb van alles wat ik niet gedaan heb of niet kon zien.
Maak je alsjeblieft gen zorgen om mij, en probeer met ook niet te vinden. Ik zal terug komen als de tijd rijp is, en dat is niet om dit moment. Ik vraag je om te proberen te begrijpen waarom ik gedaan heb wat ik gedaan heb, zodat het geen effect heeft op je altijd vriendelijke, liefdevolle,hartelijke en trouwe manier waarop je me behandeld; het was simpelweg een egoïstisch drang die me overkwam.
Blijf gezond, zorg goed voor Suzanne, en ben gelukkig. Zoals eerder gezegd, dit is geen afscheid, maar meer tot ziens voor nu. Ik kom terug en in de jaren die nog komen hoop ik dat we hierop terug kunnen kijken en er om kunnen lachen.
Het beste voor nu
Je altijd trouwe metgezel,
Collin”

Na het lezen van deze brief had Steve een brok in z’n keel en was hij totaal niet boos meer. Hij hoopt nu snel weer iets van Collin te horen, wat eigenlijk iedereen hoopt in het kamp. Ik zal hier ook de voortgang van de mysterieuze verdwijning van Collin blijven posten!