France, part Deux!

Zo een nieuw jaar, een nieuw seizoen, een nieuwe kans om deze keer wel een fatsoenlijke blog bij te houden? Het begin is in ieder geval niet veel belovend aangezien dit blog komt terwijl ik al onderweg ben. Maar hoop het dit jaar iets beter te doen.

Maar als je een blog wilt starten moet je wel iets te vertellen hebben en dus ook iets te beleven. Daarom heb ik toen we in november terug kwamen, gelijk bij Vacansoleil aangegeven dat ik graag weer voor ze wilde werken. Deze keer als teamleider. Helaas kon dit niet, en om een lang verhaal (die hebben we in het verleden al genoeg gehad) kort te maken is de uitkomst na wat heen en weer mailen gekomen. Ik krijg nu een eigen camping maar geen eigen team. Ik ben dus mijn eigen team en hiermee ben ik verantwoordelijk voor 25 tenten. Dit wordt dus wel wat anders dan de afgelopen jaren en ik ben erg benieuwd hoe het gaat bevallen.

De camping van dit jaar heet Les Hauts de Ratebout bij het plaatsje Ste-Foy-de-Belvès. Deze camping is, wat de naam en plaatsnaam al doen vermoeden, in Frankrijk. Om iets specifieker te zijn, in de Dordogne. Daarvoor moet natuurlijk alles weer opgebouwd worden. Hiervoor ga ik met een team Zuid-Frankrijk door. Voorgaande jaren ben ik tijdens de opbouw met mijn eigen auto meegereden. Daardoor was het mogelijk om vele dingen te bekijken in de weekenden. Dit was eerst ook voor dit jaar het plan, echter, het nieuwe team had niet genoeg chauffeurs en er werd mij gevraagd om in een busje te rijden. De weekenden zullen daardoor met het openbaar vervoer gevuld moeten worden, maar dat hoeft geen probleem te zijn.

Maar voordat ik weer naar Frankrijk vertrok was ik wel toe aan vakantie. Nou klinkt dit voor veel mensen misschien vreemd, omdat over het algemeen aangenomen wordt dat ik het hele jaar vakantie heb. Niets is echter minder waar. Het was al weer even geleden dat ik een reis gemaakt had waarbij ik niet tussendoor hoefde te werken, dus vakantie! Waar naar toe was niet moeilijk aangezien ik nog plannen had liggen van vorig jaar. Toen kon ik het niet doen, iets met mijn auto… Dus dan mooi dit jaar maar. Het doel was Engeland en dan in het bijzonder familie en vrienden bezoeken. Tussendoor had ik mooi de kans om wat van Engeland te zien en dat heb ik gedaan. Ik heb voor het gemak, naast Londen, Hull en Liverpool, ook Schotland en Wales maar een bezoekje gebracht! Iedereen aan te raden!

Na Engeland nog ruim een maand thuis gewerkt en daarna weer naar het zuiden vertrokken. Net als vorig jaar ben ik zaterdag voor de officiële vertrek dag al vertrokken, zodat ik nog bij familie en vrienden langs kon. Erg leuk om deze mensen weer te zien. Eén stel had ik voor het laatst gezien toen ik anderhalf jaar geleden van mijn camping in Frankrijk met de afbouw meeging. Inmiddels wonen zij in Nederland en hebben ze een kind en is er dus veel veranderd.

Op maandag twaalf maart zijn we vertrokken vanuit Eindhoven met als doel Zuid-Frankrijk. In Eindhoven bleek het busje dat ik moest rijden vrij klein te zijn, een Citroën C3… Naast de gewone bus en de enorme Jumbo wordt deze gebruikt voor het vervoer naar de campings en als de Internationaal Team Manager (ITM-er) tussen door naar verschillende campings toe moet. Tijdens het opbouwen zelf rij ik veel met de gewone bus, zodat de ITM-er op de camping zelf kan rondlopen. In Eindhoven bleek ook dat één van de teamleden zich voor het weekend had afgemeld door een blessure. We zouden dus met één man minder beginnen.

De eerste dag hadden we gelijk veel uren gereden. Ik was dan ook blij dat ik al in het zuiden had overnacht, wat me ruim twee uur scheelde om in Eindhoven te komen. Na de nacht in Lyon te hebben doorgebracht zijn we de volgende dag doorgereden naar Zuid-Frankrijk. Onderweg was er voor mij nog een leuke verrassing in de vorm van goede herinneringen. We kwamen namelijk over dezelfde weg, langs Montélimar, als waar Marleen en ik twee jaar geleden ook reden. En waar het hele Vacansoleil avontuur begon. Aan het einde van de ochtend kregen we in verte zicht op een grote blauwe vlakte, de Middellandse zee! En niet veel later doemde er aan de horizon schaduwen op die bergen deden vermoeden, de Pyreneeën! Veel zuidelijker konden we dus niet zijn. Tegen de middag kwamen we aan in Torreilles-Plage.

Die middag, na gesetteld te zijn, gelijk de busjes volgeladen met de tentframes en hebben we deze op de eerste camping gedropt. De volgende dag bleek de chauffeur van de jumbo bus iets met zijn teen te hebben waardoor hij nauwelijks kon lopen. Na een bezoek aan de dokter bleek het niet ernstig te zijn, alleen drie à vier dagen rust waren wel verplicht. Op dat moment waren we dus tijdelijk twee man kwijt. Ging lekker. Ondanks deze tegenslagen hebben we de camping af kunnen ronden in een week en zijn we inmiddels bezig met de tweede camping.

Over het algemeen is het hier heerlijk weer wat het werken erg prettig maakt. Het wisselt een beetje tussen de volle zon en wat bewolking maar tot nu toe alleen nog maar in een korte broek gewerkt. Alleen woensdag en donderdag hadden we wat pech omdat het regende. Echter kon je je er over het algemeen goed tegen te kleden en werden we, althans ik, er niet koud van. Donderdags waren we alleen tegen het einde, door een enorme stort bui helemaal doorweekt. Maar toen waren we bijna klaar, dus er was nog steeds geen probleem. De planning is nu dat we hier in totaal vier à vijf weken blijven. Daarna trekken we meer richting het westen. Aankomende zondag komt het laatste lid van het team en zijn we compleet!