grote update

Zo daar ging het voornemen om regelmatig iets online te zetten... Dan maar een achterstand van 2 maanden weg werken. Qua werk gaat alles goed en hebben we het zelf vrij rustig. Nadat alle tenten in gericht waren hoefden we ze alleen nog maar klaar te zetten voordat de gasten kwamen. Dus de tafel naar buiten, parasol er in, buitenkant afborstelen, zeg maar de laatste puntjes op de i. Inmiddels zijn alle tenten al bezet geweest en zitten we nu voor 90% vol. Dat betekend dat we alleen in- en uitchecks, klaar zetten en receptie uren hebben. Hierdoor is het door de weeks vrij rustig omdat er dan maar een paar per dag vertrekken, wat makkelijk met 2 mensen gedaan kan worden. De weekenden zijn echter anders, aangezien dan veel mensen vertrekken. Zo hadden we vorig weekend rond de 33 wisselingen en afgelopen weekend 20. Dat betekend dagen van 10 a 12 uur. 's ochtends om 8 uur begint het uitchecken en klaar zetten en in de loop van de morgen veranderd dat langzaam naar inchecken. Officieel staat in de papieren van de gasten dat ze er pas om 16u in mogen, maar voor ons geldt wat binnen is is gedaan. Dus als de tent klaar staat checken we ze gelijk in. Zeker met drukke dagen is dat veel prettiger.

Dan alle andere dingen nog die gebeurd zijn in de twee maanden. Het meest bijzondere is denk ik dat ik tussen door even naar Nederland gegaan ben. Verrassing voor Erma en Martijn, een stel dat ging trouwen. Toen ik vorig jaar voor Yarnick (neefje) terug ging ben ik ook bij hun langs gegaan om ze te feliciteren met hun verloving. Erma had toen gezegd dat ik moest zorgen dat ik op de trouwerij zou zijn. Ik kon niks beloven maar m'n best zou doen. En dit is dus gelukt. De trouwerij was op vrijdag en gelukkig was het nog niet druk dus kon het prima. Donderdag, zaterdag en zondag was ik ook vrij zodat niet alleen bij het feest kon zijn maar ook de tijd had om heen en weer te reizen. Ik had gekeken hoe duur het zou zijn om te vliegen en dit bleek ongeveer even duur als met de auto. En dan moest de trein nog betaald worden. Woensdag aan het einde van de middag reed ik dus met de auto van de camping. Ik was niet volledig uitgerust want die ochtend had ik nog gewerkt. 's middags had ik nog wel geprobeerd te slapen, maar door de temperatuur ben ik nooit echt weg geweest. Dit gaf echter niet omdat ik een slaapmatje in de auto had. Ik kon dus mooi slapen als ik moe werd. Met 2 memory sticks vol met muziek en cabaret reed ik richting het noorden (cabaret (luisterboeken misschien ook wel) zijn trouwens ideaal voor dit soort tripjes, voor je het weet ben je 1,5 uur verder en heb je nog veel gelachen en/of een goed verhaal gehoord). Na een paar uur kreeg ik een bericht van thuis of ik al onderweg was. Ideaal, om antwoord vragen terwijl ik waarschijnlijk in de auto zit. Dus snel het volgende bericht "ja" terug gestuurd. Als antwoord kreeg ik dat de volgende dag een oom en tante er ook zouden zijn. Leuk, die had ik al een tijd niet gezien! Hoe laat ik precies Oostenrijk binnenreed is me ontgaan omdat Youp van 't Hek er steeds doorheen aan het praten was. En zolang ik maar doe wat m'n navigatie/telefoon laat zien kom ik toch wel thuis, dus lekker belangrijk in welk land ik zit. Toen ik Duitsland binnen reed vond ik dat echter wel belangrijk, want dat betekende dat ik vanaf dat moment (legaal) minuten van de reis af kon gaan rijden. Heerlijk op een bijna verlaten snelweg door het donker met goede muziek het gaspedaal wat verder in trappen! Rond vier uur begint het tot mijn verbazing te schemeren. Niet dat ik dit niet verwacht had, want ik weet ook wel dat de aarde draait enz en dat het dus weer dag zou worden. Ik had het alleen nog niet zo vroeg verwacht. tegen 5 uur is het al volledig licht en begin ik langzaam wat vermoeider te worden. Na getankt te hebben wil ik een rustige parkeerplaats opzoeken om een uurtje te slapen. Voor de zekerheid koop ik ook maar een blik (van meer dan een halve liter) Red Bull. Dan blijf ik in ieder geval wakker tot die rustige parkeerplaats. Zoals bekend bevat een normaal blikje Red Bull evenveel cafeïne als een aantal bakken koffie. Dit was echter een reuze blik Red Bull (had ze nog nooit zo groot gezien) en het duurde dan ook niet lang of ik zat weer met m'n ogen vol open half stuiterend in de auto. Ik was als poppeye na een blik spinazie, alleen dan met energie. Kortom die parkeerplaats kon nog wel even wachten, kilometers maken! Niet veel later kom ik al in meer of meer bekend terrein, en het zal niet lang duren voordat ik weer Nederlandse bodem onder de wielen heb. In Nederland bleek echter dat zelfs het reuze blik Red Bull niet alle vermoeidheid tegen hield. De laatste 20 minuten waren vrij zwaar en ik moest echt opletten. Met de ramen open en de radio hard aan reed ik het laatste stuk richting huis. Voor de laatste 20 minuten wilde ik niet meer gaan slapen, en bovendien wist ik dat er maar één parkeerplaats/tankstation langs de snelweg was en die was ik al voorbij. Gelukkig ging alles goed en na 13,5 uur in de auto gezeten te hebben kwam ik veilig thuis aan. Slapen!!!

De volgende dag, nouja de zelfde dag alleen na het slapen, ben ik naar Bastiaan en Anouk gegaan. Als ik toch in Nederland ben moet ik natuurlijk hun huisje ook bekijken! Een leuk huisje, beetje klein, maar nog altijd groter dan mijn tent. Ideaal voor ze. Aan het einde van de middag weer naar huis gegaan en m'n oom en tante van het station gehaald. De volgende ochtend zou ik naar Esther, Klaas en Yarnick. Helaas waren ze ziek dus ging dat niet door. 's middags naar de bruiloft. Het was een prachtig bruidspaar en gelukkig vonden ze het ook nog geweldig dat ik er ook kon zijn. Zaterdagochtend boodschappen gedaan. Ik had 4 boodschappenlijstjes met enkel Nederlandse producten en de vraag of ik die mee terug kon nemen. Na een ochtendje shoppen, want natuurlijk konden we niet alles in één winkel krijgen, Esther gebeld. Gelukkig was iedereen zo goed als beter en kon ik er toch nog even langs. Man wat gaat dat snel met die kleine kids. Toen ik Yarnick z'n fles gaf liet hij al snel zien dat hij al zelf kan zitten. En z'n fles hoefde ik ook niet vast te houden, dat kon hij best zelf! En dat na ruim een half jaar! Misschien is dat ook wel heel normaal, maar ik vind het super snel gaan. Na Yarnick weer in z'n bedje gelegd te hebben ben ik naar huis gegaan. Spullen pakken er terug naar Italië!

Een lange reis voor de boeg. De heen reis was 13,5 uur en nu ben ik minder uitgerust. Ik hoop 's nachts minstens Italië te halen zodat ik eerst mooi door kan rijden en na het rusten niet zover meer hoef. Aangezien ik nog minder geslapen had als voor de heen reis leek me dat een mooi uitgangspunt. Rond 18u vertrok ik van huis en reed rechtstreeks naar Duitsland. Vanaf hier met een lekker tempo naar het zuiden rijden. Echter na een paar uur merkte ik dat er een waarschuwingslicht aangegaan was. Niet goed dus. Zo snel mogelijk een parkeerplaats opzoeken. Het grote instuctieboek van de auto bracht niet echt veel uitkomst. Het boek met de antwoorden kwam met het volgende: "Controlelampje werking motor (zelfdiagnose), Wanneer dit lampje onderweg knippert of oplicht, duidt dat op een storing in het injectie-, ontstekings- of uitlaatsysteem (katalysator) (afhankelijk van verkoopland). Raadpleeg zo snel mogelijk een CITROËN-dealer." Kortom de auto had zelf bedacht dat er iets niet goed is. Dit of de computer was zelf in de war. Aangezien ik midden in de nacht op een parkeerplaats langs de Duitssnelweg stond, was er niet direct een "CITROËN-dealer" om de hoek. Na de opties bekeken te hebben kwam ik tot het besluit dat de auto eigenwijs was en reed ik, regelmatig alles controlerend, door. Dit klinkt misschien vreemd maar ik had hier wel iets langer over nagedacht alleen als ik dat allemaal ga beschrijven wordt het wel heel saai en raak ik de laatste paar lezers ook nog kwijt. De conclusie was dat ik door zou rijden en in Italië wel verder zou kijken. Helemaal er mee stoppen kon altijd nog :) Misschien was dit het domste wat ik kon doen, maar ja maakt het wel interessant. Gelukkig, voor de snelheid, had ik nu wel door dat ik Oostenrijk binnen reed en een tijdje later kwam ik zelfs bordjes met Italië tegen. Geheel volgens planning dus Italië gehaald. Wederom met het gevoel dat ik nog wel door kon rijden, aangezien ik nog niet heel erg vermoeid was. Toen ik in de buurt van Ferrara kwam werd het echter wel iets lastiger. Maar vanaf Ferrara was het nog maar een half uurtje. Dit kon wel eens het gevaarlijkste half uur van de rit gaan worden. Omdat langs deze weg niet echt parkeerplaatsen zijn wilde ik toch in één keer door. Dit is echter een beetje speciale weg. De weg is een 90 weg die erg op een snelweg lijkt. Er is dan ook bijna niemand die hier netjes 90 rijdt. De enigste reden om 90 te rijden zouden de hobbels kunnen zijn, waaruit de rechter rijstrook bestaat. Als je hierover rijdt wordt het risico op verlies van onderdelen bijzonder vergroot door de hobbels in de weg. Kortom bijna iedereen rijdt hier links. Mocht de persoon achter je sneller zijn dan ga je even naar rechts tot hij voorbij is en dan kun je weer terug. Dit valt waarschijnlijk onder de Italiaanse rij-style die je soms snel moet overnemen. Mijn tactiek op dit moment was dan ook vrij simpel. Snel op de linker rijbaan richting zee rijden. De kans dat de controleren (en de boete opsturen) om zes a zeven uur 's ochtens leek me weer bijzonder klein (ben best optimistisch onderweg), dus dat was geen probleem. Daarnaast heb je met hogere snelheid meer adrenaline, waardoor je zeker wakker blijft, en is de reis korter. Binnen afzienbare tijd kwam ik dan ook op de camping aan. Na daar een beetje bij gepraat te zijn ging ik een klein uur later slapen. Lange en vermoeiende paar dagen, maar zeker de moeite waard. Het enigste is misschien dat ik meer mensen wilde bezoeken, maarja het was een bliksem bezoek en je kunt niet alles hebben. Misschien onderweg niet de beste keuze gemaakt en te veel risico gelopen met de auto, maar het pakte goed uit.

Wat de auto betreft wilde ik later die week naar een garage om na te laten kijken wat er precies aan de hand was. Echter inmiddels had de auto bedacht dat er niet echt meer een probleem was en is het waarschuwingslicht nooit meer aan geweest. Aanstellerij van de auto waarschijnlijk. Misschien zag dat auto op tegen de lange reis. Inmiddels heb ik zonder problemen vele kilometers gereden, zowel op gas als op benzine. Weet dus niet wat er precies aan de hand was. Misschien een vuiltje in de injectie ofzo dat er weer uitgegaan is, denk dat we er nooit achter zullen komen.

Later de maand was er, net als vorig jaar, het familieweekend. Helaas kon ik daar dit jaar niet heen, aangezien dit één van de drukste weekenden van het seizoen zou worden. Met 33 wisselingen zou het een lange dag worden. Om acht uur begonnen we met uitchecken en klaar zetten van de tenten. Halverwege de ochtend kwamen de eerste gasten al. Als op dat moment de tent klaar was konden die gelijk naar de tent gebracht worden. Dit zorgde er echter wel voor dat we veel heen en weer moesten fietsen en snel alles klaar moesten zetten, terwijl we tussendoor de eerste gasten incheckten. Gelukkig kwamen de gasten vrij verspreid over de dag zodat we niet teveel te gelijk hadden en ook de hele dag bezig waren. 's middags konden de meiden zelfs even wat langer pauze nemen. Rond zes uur, na ruim tien uur heen en weer fietsen zat het erop voor mij en namen de meiden de laatste uren voor hun rekening. 's Avonds maar niet koken en gewoon even pizza's halen na zo'n dag. Toch zijn dit geen vervelende dagen. In de ochtend is het vooral even aanpoten en dan is het de gasten één voor één inchecken. Door de weeks is het rustiger en zit je meer op de gasten van die dag te wachten.

Een paar weken geleden zijn we, na lange tijd, weer wezen kijken wat de omgeving te bieden heeft. Met we bedoel ik Alex (happycamp) en Patty. Het doel deze keer was Bologna. Op aanraden van Casper zouden we daar via een natuur/heuvel gebied heen rijden. Dit ligt tussen Ravenna en Bologna. Halverwege de weg richting Ravenna werd het drukker en begonnen er files te ontstaan, dus hebben we maar de eerste afslag gepakt. Zonder precies te weten waar we waren of waar we heen gingen reden we door het landschap. Wel zoveel mogelijk zuid aanhouden want dat was het doel. Na een tijdje zien we in de verte de silhouetten van de eerste heuvels. Alex gelijk helemaal blij, aangezien ze de heuvels van Engeland miste. Voordat we door reden zijn we nog gestopt in een stadje. Echter was dit een beetje een verkeerde timing aangezien het net siësta werd en de stad langzaam in een spookstad veranderde. Maar weer snel doorgereden, op naar de heuvels! Na een aantal kilometers in de heuvels zagen we een kasteeltje op een bergtop, wat direct ons nieuwe doel werd. De auto geparkeerd in een klein stadje en vol in de zon naar het kasteeltje. Bijna boven bleek er echter een hoog hek te staan. Na het hele eind geklommen te hebben was dit een grote teleurstelling. We hebben nog even gekeken of we toch door het hek konden maar dat was echt niet mogelijk. Het was gewoon dicht en we wilden ook niet over het heen klimmen. Helemaal warm van de klim was dit wel balen. Gelukkig wel met mooi uitzicht, maar nog steeds balen. Echter geven we natuurlijk niet zomaar op en al snel besloten we het pad naast het hek te nemen dat verder omhoog ging. Boven aangekomen bleek er een parkeerplaats te zijn.... En een pad naar het kasteel. het kasteel zelf was dicht maar we hebben toch wat gezien. Vanaf het kasteel is een pad naar de tweede top waar een kerktoren opstaat. Bij de kerktoren aangekomen bleek deze ook dicht te zijn. Dan maar terug naar het dorpje. Toen weer verder reden hebben we nog allerlei mooie uitzichten enz gezien en zijn we langzaam terug gereden naar de camping. Bologna hebben we niet meer gezien, daar was het al te laat voor.

Intussen zijn ben ik daarna alweer drie keer naar Bologna gereden (totaal nu zeven keer), maar ik heb de stad nog niet gezien. Bij Bologna is namelijk ook het vliegveld. Hier hebben we in het begin Patty en Claudia opgehaald. Daarna hebben moest de vriend van Patty ook opgehaald en natuurlijk weer weg gebracht worden. Al vrij vroeg in het seizoen had Patty gevraagd of ik in juli haar zus op kon halen. Alex had het zelfde gevraagd voor haar zusje. Vorige week leek het er even op dat ze bij toeval het zelfde vliegtuig zouden hebben. Dat scheelde weer een ritje van twee uur. Echter toen Patty beter keek bleek dat haar zus één dag eerder kwam. Dus wel twee keer rijden.. Vorige week dinsdag dus de zus van Patty opgehaald. Woensdag avond ben ik met Alex naar het vliegveld gegaan om haar zusje op te halen. Hier keek ze echt al een tijd naar uit. Echter op het vliegveld kregen ze een telefoontje en ik zag gelijk dat het niet goed was. In Amsterdam had haar zusje de aansluiting gemist en ze zou dus de volgende dag komen. Alex helemaal verdrietig en ongerust over haar zusje. Dat is lastig, want je kunt van alles zeggen, maar niet veel helpt. Haar zusje zou helpen, maarja die was op dat moment er niet, anders was er geen probleem geweest. De volgende dag weer heen gereden. Gelukkig nu weer iets vrolijker. Zeker nadat ik (voor de zoveelste keer) zei dat ze er nu wel zou zijn, want de kans dat het twee keer achter elkaar fout gaat is wel erg klein. En ze was er inderdaad! Nu was alles goed gegaan. Nu bleek ook dat ze het tweede vliegtuig nooit had kunnen halen, aangezien de gate al dicht was toen ze lande en het volgende vliegtuig tien minuten eerder vertrok. Nu was het ijs ook gelijk gebroken en van het verlegen zusje was weinig over. De zusjes praatten honderd uit en voordat we het wisten waren we weer terug op de camping.

Op de camping is, zoals op vele campings animatie. Hiervoor hebben ze een grote tent opgebouwd met een podium enz. In het begin was er nog niet veel animatie en toen waren er een aantal Duitsers 's avonds met diabolo's bezig. Claudia zei dat ze dat ook kon en dat wilde ik wel eens zien. Dus wij er heen en niet veel later was ik met één van de Duitsers aan het "jammen". (normaal is dit met muziek, samen spelen zonder te weten waar je heen gaat). Dus we waren een beetje aan het overgooien en dingen aan elkaar aan het laten zien. Tot we het podium opgestuurd werden. Hier was ook meer licht dus dat was ook beter. Al met al was dit best leuk omdat we zo beide nieuwe dingen leerden. Later die week kwam Tibush (leider animatie) naar me toe om te vragen of ik in het seizoen tijdens hun shows voor opvulling zou kunnen zorgen. Dit vond ik prima, dus liet ik al m'n eigen spul opsturen (thanks mam) en afgelopen zondag was het zover. 's Middags zou ik even met hem overleggen hoe hij het precies wilde en wat voor muziek hij had. Echter hij was er niet.... Een half uur later kwam iemand anders van de animatie zeggen dat hij op het strand zat. Toen even snel door gesproken dat er niet een heel groot plan was. Voor de muziek moest ik maar even om half negen langs komen. Hij had "alles". Helaas bleek bij "alles" niet echt iets bruikbaars te zitten. Dus snel terug naar de tent en in no time het oude nummer dat Bastiaan (broertje) en ik in het verleden gebruikte opnieuw gemaakt. Dat weer weg gebracht en snel gegeten. Om tien uur moest ik er zijn. Uiteindelijk ging alles best goed, alleen vond ik zelf dat ik de boel te vaak liet vallen. Maar dat vind ik al als ik het één keer laat vallen. Waar je broertje bij dit soort optreden om de aandacht af te leiden door het wel goed te doen! Nu is verder het plan dat we voor later kijken of er iets te combineren is met de rest van de animatie, zodat het meer een act wordt. We zien wel hoe het gaat...

Ik weet alleen niet hoelang er gewacht moet worden voor het hier staat. Sorry, zoveel andere dingen te doen dat de laptop niet eens elke dag aan staat. Maarja, Geen bericht is goed bericht!